In de Speel-mail van twee weken geleden vertelden wij jou hoe wij onze offerte voor een Europese aanbesteding bij een grote gemeente hebben aangevlogen. We deden dat “als vreemde eend” ;-) Zelden kregen we zoveel reacties op een Speel-mail! Uit alle reacties werd duidelijk dat er veel interesse is om meer van dit soort verhalen te lezen. Logisch gevolg: we hebben ook maar eens op papier gezet hoe wij de bijbehorende “presentatie” hebben aangepakt.
Komt ‘ie:
Na het indienen van de schriftelijke offerte, waar we dus écht iets bijzonders van hadden gemaakt – heb je dit gemist…lees het hier terug! – werd van ons verwacht dat we een “presentatie” zouden houden voor de selectiecommissie (zes hoge pieven sterk!)
Van tevoren werden wij gebeld door een secretaresse van de gemeente. Zij vroeg over welke faciliteiten de vergaderzaal wat ons betreft moest beschikken. Toen ik zei dat we geen zaal nodig hadden ontstond er aan de andere kant van de lijn lichte paniek!
Secretaresse: “Maar wat hebben jullie dan wèl nodig?” Ik: “Niets, dank je wel voor het aanbod!” Secretaresse: “Maar wat wil je dan dat ik hier verder doe?” Ik: “Niets, dank je, van mij hoef je niets te doen!” Secretaresse: “Maar wat moeten wij dan tegen de managers zeggen?” Ik: “Niets, dank je, alles wat ze moeten weten (maar vooral ook niet meer dan dat) gaat vanzelf die kant op!”
Alle managers hadden eerder die week namelijk al een postpakketje ontvangen waarin een gekleurde zonnebril zat. En een paar dagen later ontvingen zij de bijbehorende brief met de uitnodiging om op het tijdstip van de presentatie te verzamelen op de plek waar “de” foto was gemaakt. Ieder MT-lid had op zijn of haar uitnodiging een andere foto staan, alle foto’s samen gaven precies genoeg details prijs om het verzamelpunt (het bordes van het gemeentehuis dat in de steigers staat omdat het gebouw een metamorfose ondergaat) te herkennen.
Op het afgesproken tijdstip stonden alle managers op het bordes. Geen vergaderzaal, geen plastic bekertje automatenkoffie, geen kans om weg te zakken in een luimakende vergaderfauteuil, geen kans om weg te duiken achter een afstandscheppende vergadertafel en al helemaal geen kans om inactief te zitten staren naar een twee mensen met een saaie powerpoint!
De bedoeling was meedoen, er gelijk vol induiken, ervaren, beleven en op basis daarvan beslissen of wij de partij zijn (of niet). En dat is wat we deden!
In de anderhalf uur die volgden hielden we een speurtocht door de stad. Via een bouwplaats belanden we in de achtertuin van de opzichter en via de opticien “Hans Anders” belanden we in een heus stadscafé op de Markt. Tijdens de speurtocht deed de selectiecommissie mee aan verschillende interventies waarvan de toppers toch wel waren:
- een super-impactvolle werkvorm met de naam “Bodybuilden”
- een mini-theatervoorstelling genaamd “Hans Anders” en als toetje
- een activerend spel met de titel “Doorgaan, Stoppen en Beginnen”.
De afloop is inmiddels bekend. We zijn het geworden en we zijn al een lekker stuk op weg! Op naar een jaar waarin we volop dit soort interventies mogen blijven ontwerpen en faciliteren. Eén ding is zeker: het wordt weer een leuk en creatief jaar!
Greetz Mirjam en team!
