Learning by experience betekent dat deelnemers via ervarend leren zelf verbanden leggen tussen wat ze al weten en kunnen en wat hen nieuw wordt aangereikt. Zo vinden ze zelf uit op welke manier een antwoord, een methode of bepaald gedrag het best bij hen (persoonlijk) past. Uit eigen ervaring weet ik dat werken naar dit principe makkelijker gezegd is dan gedaan.
Ik geloof er echt heilig in dat mensen pas écht leren, bestendige groei meemaken en duurzaam veranderen als er een vorm van “ervaren” of “doorleven” aan te pas is gekomen….totdat ik ongeduldig wordt of er iets gebeurt waar ik me minder comfortabel bij voel.
Op dergelijke momenten dreigen er wat overlevingsstrategieën (of verdedigingsmechanismen, het is maar hoe je het ziet ;-)) in werking te treden. Ik meet mij dan voor het gemak tijdelijk een geheel andere overtuiging aan. Ik kan de deelnemers heus wel even snel vertellen hoe het zit, ik hoef alleen maar even uit te leggen hoe het het best werkt en na een vorm van “Weet je wat jij moet doen, …” zijn ze heus wel overtuigd. En natuurlijk leidt dat wel tot besef, gedragsverandering en groei!
Tsja…
Mijn vraag aan jou is: “Wanneer sla jij aan het vertellen, het uitleggen en/of het doceren? Wat is jouw trigger hierin?”
Ik hoop te mogen genieten en te kunnen leren van jouw reactie hieronder en van de interactie die dat teweeg zal brengen!
