Volgende maand starten we met De Speelacademie een groot ontwikkeltraject bij een gemeente. Het traject zal ongeveer een jaar duren en heeft als doel alle 100 medewerkers van de afdeling Samenleving te ondersteunen in de vele veranderingen die voor hen op stapel staan.
Om de klus in de wacht te slepen mochten wij meedingen via een Europese aanbesteding. Het verzoek dat naar ons toekwam was zeer ambtelijk opgesteld, bestond uit vier delen en had een dik pak formulieren als bijlage.
Omdat we:
- graag wilden opvallen tussen alle andere aanbieders
- alvast wilden laten ervaren wat onze werkwijze is en
- trouw wilden blijven aan ons concept (gebaseerd op heilig geloof!)
hebben Ton (Kemp van De Gloed, www.degloed.frl) en ik samen een aantal dagen geïnvesteerd in het creëren van een offerte waarmee we zonder twijfel indruk zouden maken.
Ton en ik hebben de “officiële offerte” verrijkt en omgetoverd tot een “creatieve offerte”. We hebben deze offerte uiteindelijk in vier grote dozen het gemeentehuis binnengesleept en hebben deze persoonlijk en met precies genoeg bombarie aangeboden op de dag dat de deadline zou verstrijken.
In de dozen zaten onder andere:
- een oud kistje met daarin een usb stick met daarop vijf filmpjes van vijf fictieve medewerkers (Ton is een super-trainingsacteur en ik deed het niet onverdienstelijk als interviewster en voice-over J);
- een kurken prikbord met daarop een bonte collage van ons in actie (tijdens eerdere interventies bij eerdere opdrachtgevers die relevant waren voor deze opdracht) en suggesties voor mogelijke interventies voor deze opdracht;
- een bouwpakket van touw, knijpers en kaartjes die de ontvangers zelf aan de “waslijn” mochten hangen zodat onze tijdlijn (c.v.’s) zichtbaar en leesbaar werd;
- een grote stapel XXL-Lego-blokken, waarvan we er een aantal met een “resultaat” hadden gelabeld en anderen blanco hadden gelaten zodat er na de onderzoeksfase gezamenlijk een resultaat op kan worden gezet;
- een lading lijmflesjes waar je U tegen zegt, waarbij we op de etiketten verschillende methoden en technieken schreven waarmee we de resultaten van het ontwikkeltraject zullen gaan borgen;
- in alle dozen zat een pakbon. Op die pakbon stond wat er (minimaal) op moest staan om duidelijk te maken waar het over ging. Hiermee kwamen we tegemoet aan de wens om zaken ook “zwart op wit te hebben”;
- in doos vier zat het investeringsoverzicht, vermomd als sudoku, verstopt in een goudklomp.
Wat denk jij als je dit hierboven leest? Vind je het een riskante actie van een vreemde eend in de bijt die het risico loopt de plank mis te slaan en de opdracht te verliezen?
Als dat inderdaad is wat je denkt, dan daag ik je uit na te denken over het risico dat we zouden hebben gelopen als we het offertetraject als grijze muis zouden hebben gelopen ;-)
…By the way…hoe benader jij je potentiële klanten meestal? Als eend of als muis?
